25 marca miało się odbyć posiedzenie całego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego w sprawie rozstrzygnięcia zagadnień prawnych, dotyczących kredytów denominowanych i indeksowanych w walutach obcych. Posiedzenie odbędzie się jednak 13 kwietnia.

O jakie dokładnie rozstrzygnięcie chodzi? O wskazówki co do orzekania w sprawach dotyczących kredytów frankowych. Sąd Najwyższy ma uszczegółowić wytyczne orzecznicze w sprawach dotyczących kredytów frankowych. Pierwsza Prezes Sądu Najwyższego skierowała pytania do pełnego składu Izby Cywilnej, wobec rozbieżności w wykładni przepisów prawa w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów powszechnych. 

Sześć pytań pomoże w ustaleniu spójnych rozstrzygnięć

Celem pytań opracowanych przez Pierwszą Prezes Sądu Najwyższego jest ustalenie spójnej linii działania wobec rozstrzygnięć i jednolitości orzecznictwa. W przeszłości dochodziło bowiem do sytuacji, gdy nawet po wyrokach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiego zapadały rozbieżne rozstrzygnięcia.

Sprawy frankowiczów: sześć pytań Pierwszej Prezes Sądu Najwyższego

Poniżej przedstawiamy treść sześciu pytań, których odpowiedzi mają określić wspólną i jednolitą linię orzeczniczą dla sądów rozstrzygających sprawy osób posiadających kredyty w walutach obcych.

1. Czy w razie uznania, że postanowienie umowy kredytu indeksowanego lub denominowanego odnoszące się do sposobu określania kursu waluty obcej stanowi niedozwolone postanowienie umowne i nie wiąże konsumenta, możliwe jest przyjęcie, że miejsce tego postanowienia zajmuje inny sposób określenia kursu waluty obcej wynikający z przepisów prawa lub zwyczajów? 
   
2. Czy w razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu indeksowanego do takiej waluty umowa może wiązać strony w pozostałym zakresie?
   
3. Czy w razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu denominowanego w walucie obcej umowa ta może wiązać strony w pozostałym zakresie?
   
4. Czy w przypadku nieważności lub bezskuteczności umowy kredytowej, w wykonaniu której bank wypłacił kredytobiorcy całość lub część kwoty kredytu, a kredytobiorca dokonywał spłat kredytu, powstają odrębne roszczenia z tytułu nienależnego świadczenia na rzecz każdej ze stron, czy też powstaje jedynie jedno roszczenie, równe różnicy spełnionych świadczeń, na rzecz tej strony, której łączne świadczenie miało wyższą wysokość?
   
5. Czy w przypadku nieważności lub bezskuteczności umowy kredytowej z powodu niedozwolonego charakteru niektórych jej postanowień, bieg przedawnienia roszczenia banku o zwrot kwot wypłaconych z tytułu kredytu rozpoczyna się od chwili ich wypłaty?
   
6. Czy, jeżeli w przypadku nieważności lub bezskuteczności umowy kredytowej którejkolwiek ze stron przysługuje roszczenie o zwrot świadczenia spełnionego w wykonaniu takiej umowy, strona ta może również żądać wynagrodzenia z tytułu korzystania z jej środków pieniężnych przez drugą stronę?

Obecnie wiele sądów wstrzymało prowadzone sprawy w oczekiwaniu na przedstawienie odpowiedzi na pytania Pierwszej Prezes Sądu Najwyższego. Z jednej strony wydłuża to czas rozstrzygnięcia spraw wielu frankowiczów, z drugiej zaś stanowi szansę na ujednolicenie orzecznictwa Sądu Najwyższego i sądów powszechnych – przyjęte przez Sąd Najwyższy stanowisko uzyska bowiem moc zasady prawnej, która wiązała będzie  formalnie wszystkie składy Sądu Najwyższego, zaś oddziaływało na sądownictwo powszechne mocą autorytetu Sądu Najwyższego oraz wysokiego poziomu judykatury Sądu Najwyższego.